آرامگاه امیر غیاث الدین ملک شاه ( مسجد هفتاد و دو تن )

بنای آرامگاه با توجه به تاریخ اتمام بقعه که سال 855ق. است، درزمان تسلط ابوالقاسم بابر (861-852ق.) از پسران بایسنغر، نوه شاهرخ تیموری احداث شده است. آرامگاه شامل یک ایوان و دو مناره و گنبد کاشیکاری می باشد که ارتفاع یکی از مناره ها 20 و دیگری 40/15 متر است . درچهار ضلع اتاق زیرگنبد و اطراف ایوان و مناره ها و در ترنج ها اشعار مناجاتیه و اسماءالله و احادیثی مرقم است و نام معمار بنا بر اساس کتیبه موجود ، شمس الدین محمد تبریزی است. مدخل آرامگاه دارای دری با تاریخ ساخت 115 ق. است.

تا مدت ها تصور می شد که بنای مذکور ، ساختمان مسجد است تا آن که پس از تحقیقات مرحوم عبدالحمید مولوی مشخص شد که بنا مقبره ملکشاه از امرای تیموری است. این آرامگاه با شماره 186 درزمره آثار تاریخی استان خراسان ثبت شده و هم اکنون توسط اداره کل میراث فرهنگی استان دردست مرمت است.