بند گلستان

رودخانه گلستان، از به هم پیوستن سه رود «مایان» ،‌ «دهبار» و «جاغرق» در نزدیکی روستای حصار به وجود می‌آید. از آنجا که آب نهرهای انحرافی صرف آب رسانی به باغ‌های اطراف می‌شود ، فقط در مواقع سیلابی بودن، آب مازاد در پشت بند گلستان ذخیره می‌شود. درنتیجه اغلب در تابستان و پاییز آب به سد  نمی‌رسد و فقط در زمستان یا بهار به خاطر بارندگی زیاد و جریان سیلاب‌های شدید، آب وارد بند می‌شود و در سال‌هایی که بارندگی زیاد است ، دریاچه بند تا اواخر تابستان نیز پر آب می ماند. برخی بنای سد گلستان را به شاهرخ پسر امیر تیمور و برخی به گوهر شاد همسر وی، و عده ای هم به کنیز گوهر شاد « گلستان » نسبت می دهند اما طبق کتاب «اسناد و مکاتبات تاریخی ایران از تیمورشاه تا شاه اسماعیل» گرد آوری آقای عبدالحسین نوایی، ساختمان بند مربوط به سلطان ابوسعید بن سلطان محمد بن میران شاه بن تیمور است که در سال 861 هـ.ق. بعد از تصرف هرات به حکومت دست یافت. سد گلستان و دریاچه پشت آن تفریحگاه دلنشین و خوش آب و هوایی را در فصول بهار وتابستان بوجود می آورد و وجود فروشگاه، رستوران، قایق و امکانات دیگر باعث رفاه بازدید کنندگان این مجموعه شده است.

آدرس: انتهای بلوار وکیل آباد، ابتدای مسیر طرقبه، بلوار انحرافی سمت چپ.