گنبد سبز

این بنای آرامگاهی به دلیل رنگ فیروزه ای گنبدش و در مقایسه با گنبد طلایی حرم مطهر امام رضا(علیه السلام) به این نام مشهور شده است. اگر چه برخی این مکان را مقبره شیخ محمد مؤمن می دانند اما عده ای نیز معتقدند، آرامگاه شیخ محمد مؤمن عارف استرآبادی از شیوخ ذهبیه در عهد صفویه است که در 904 ه.ق. وفات یافته و ظاهرا در سال 1011 ه.ق در بنایی که به دستور شاه عباسی صفوی بنا شده است مدفون شده است.

بقعه ی مزبور پیش از این، با نمای ساده در بدنه و گنبد، در میان قبرستانی از دوره صفویه به نام میرهوا قرار گرفته بود و بعدها به وسیله دیوارکشی محصور گردیده و پیرامون آن محوطه سازی شده است. بنای آرامگاه، ساختمانی مکعب با چهار ایوان و چهار صفه دو طبقه، در چهار زاویه است و نمای بیرونی و اطراف طاق ها و پیشانی ساختمان، از ازاره سنگی به بالا، با کاشی های معرق و ساده ممتاز در رنگ های زیبا مزین شده است.

فضای داخلی بقعه دارای کتیبه ای است با مضمون صلوات کبیره و حدیثی از پیامبر اکرم(ص) که در پایان آن، نام نویسنده این سطور با عبارت بقعه حسین بن محمد المشهدی و تاریخ 1058 قمری دیده می شود. نمای این بنا در سال 1353 شمسی کاشی کاری شده و مرمت هایی در درون آن نیز انجام گردیده است. گنبد سبز در داخل میدانی به همین نام، در وسط خیابان آخوند خراسانی قرار گرفته است. این بنا در گذشته در حاشیه شهر قرار داشت و در هنگام احداث خیابان به دلیل قدمت در وسط میدان بازسازی شد.